حرام ابدی
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
| فروع دین |
|---|
| نماز |
|
نماز واجب • نمازهای یومیه • نماز مستحبی • نماز جمعه • نماز عید • نماز جماعت • نماز آیات • نماز میت • ارکان نماز • واجبات نماز |
| دیگر عبادت‌ها |
|
روزه • خمس • زکات • حج • جهاد امر به معروف و نهی از منکر • تولی • تبری |
| احکام طهارت |
|
وضو • غسل • تیمم نجاسات • مطهرات |
| احکام مدنی |
| وکالت • وصیت • ضمانت • کفالت • ارث |
| احکام خانواده |
| ازدواج • ازدواج موقت • تعدد زوجات • نشوز • محارم • طلاق • مهریه • شیردادن • آمیزش • استمتاع • صیغه ازدواج • ام ولد • ظهار • لعان • ایلاء • خلع و مبارات |
| احکام قضائی |
| قضاوت • دیات • حدود • قصاص • تعزیرات |
| احکام اقتصادی |
| عقود: (تجارت • مضاربه • اجاره) • محرمات (رشوه • ربا • احتکار • مکاسب محرمه) • احکام وابسته (مجهول المالک، وجوهات شرعی • کفاره • جزیه) |
| احکام دیگر |
| حجاب • صدقه • نذر • تقلید • خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها • وقف • قسم • فسخ • ابراء • اقاله • وقف |
| جستارهای وابسته |
| بلوغ • فقه • احکام شرعی • توضیح المسائل • واجب • حرام • مستحب • مباح • مکروه • نیت • قصد قربت • مسائل مستحدثه |
حرام اَبدی یا حرمت مُؤبد، به معنای حرام بودن ازدواج مرد و زنی برای همیشه است. در فقه شیعه، زنای محصنه، لِعان، خواندن صیغه عقد در زمان عده و احرام، لواط با پسر، پدر و برادر زنی و طلاق همسر پس از مرتبه نهم موجب حرام شدن ازدواج زن و مرد برای همیشه می‌شود.
اصطلاح حرام ابدی در ابواب فقهیِ نکاح، طلاق، حج و لعان به کار رفته است. ماده‌های ۱۰۵۰ تا ۱۰۵۹ «قانون مدنی ایران» به موارد حرمت ابدی اختصاص دارد.
مفهوم‌شناسی
حرام ابدی، در مقابل حرام موقت و به معنای حرام بودن ازدواج مرد و زنی برای همیشه است. اصطلاح حرام ابدی دو کاربرد دارد:
- حرام بودن همیشگی ازدواج با محارم (نَسبی، رِضاعی و سَببی).
- حرام بودن همیشگی ازدواج با غیرمحارمی که ازدواج با آنان جایز است؛ اما در اثر ایجاد موانعی، ازدواج با آنها برای همیشه حرام می‌شود.
این اصطلاح در ابواب فقهیِ نکاح، طلاق، حج و لعان به کار رفته است. ماده‌های ۱۰۵۰ تا ۱۰۵۹ «قانون مدنی ایران» به موارد حرمت ابدی اختصاص دارد.
اسباب
در فقه اسلامی اسبابی ذکر شده است که با وجود آنها، ازدواج زن و مرد حرام ابدی می‌شود:
- لعان: در صورتی که میان زن و شوهری لِعان صورت گیرد، آن دو برای همیشه بر هم حرام می‌شوند. لعان اصطلاحی در فقه است که در آن، شوهر با سوگندهای ویژه‌ای نزد قاضی به زنش نسبت زنا می‌دهد و زن با سوگندهای مشابهی، اتهام شوهرش را انکار می‌کند. با جاری شدن لعان از طرف زن و شوهر، حد قذف از شوهر (به دلیل اتهام زنا به زن) و حد زنا از زن برداشته می‌شود.
- سه‌طلاقه کردن همسر: بنا بر فقه شیعه اگر مردی همسر خود را سه بار طلاق دهد، حق ازدواج مجدد با او را نخواهد داشت مگر پس از مُحَلِّل (کسی با آن زن ازدواج کند و سپس او را طلاق دهد).
- افضاء: اگر مردی، زنی را قبل از آن که به سن بلوغ رسیده باشد، اِفضاء کند، آن زن بر او حرام ابدی می‌شود. افضا به معنای یکی‌کردن مجرای بول و حیض است.
- زنا: بنا به دیدگاه مشهور فقها اگر مردی با مادرِ زنی یا با دختر او، پیش از ازدواج با آن زن، زنا کند، آن زن برای همیشه بر او حرام می‌شود. همچنین زنا کردن مرد با زن شوهردار و زنی که در عدّه طلاق رجعی است، موجب حرمت ابدی آن زن بر مرد می‌شود.
- لواط: اگر مردی با پسر، برادر یا پدر یک زنی، پیش از ازدواج با آن زن لواط کرده باشد، آن زن بر او حرام ابدی می‌شود.
- ازدواج در حال عدّه: ازدواجِ با زنی که در عدّه است، جایز نیست از این‌رو چنانکه ازدواج، با علم به اینکه زن در عده است و ازدواج در این حالت حرام است، صورت گیرد، زن بر مرد حرام ابدی می‌شود حتی اگر آمیزش صورت نگرفته باشد. اما در صورت جهل، فقط در صورتی که دخول صورت گرفته باشد، زن بر مرد حرام ابدی می‌شود و اگر دخول صورت نگرفته باشد، فقط عقد ازدواج باطل است و پس از اتمام عده می‌تواند با آن زن ازدواج کند.
- احرام: ازدواج مرد یا زن در حال احرام، حرام و باطل است. ازدواج، با علم به حرام بودن آن در این موقعیت، حتّی بدون آمیزش، موجب حرمت ابدی زن بر مرد است. در صورت جهل بنابر مشهور، حتی اگر آمیزش کرده باشند، تنها عقد باطل است.
پانویس
- ↑ مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۲۹۱.
- ↑ اکبری، احکام روابط محرم و نامحرم، ۱۳۹۲ش، ص۲۴.
- ↑ مجتهدی تهرانی، سه رساله: گناهان کبیره، محرم و نامحرم، احکام‌الغیبه، ۱۳۸۱ش، ص۱۸-۱۹.
- ↑ مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۳۹۲.
- ↑ حجتی اشرفی، مجموعه قوانین اساسی-مدنی، ۱۳۷۸ش، ص۲۲۷-۲۲۸.
- ↑ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۴، ص۳-۴.
- ↑ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۶، ص۱۸۱.
- ↑ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۶، ص۱۸۱؛ خمینی، تحریر الوسیلة، ۱۴۳۴ق، ج۲، ص۳۴۲.
- ↑ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۳ق، ص۵۰۱.
- ↑ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۱۰۴-۱۰۵.
- ↑ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۴۱۹.
- ↑ شهید ثانی، مسالک‌الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۷، ص۲۹۷-۲۹۸.
- ↑ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۴۴۶.
- ↑ خویی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۶۵.
- ↑ امام خمینی، تحریرالوسیله، ۱۴۳۴ق، ج۲، ص۳۰۳.
- ↑ امام خمینی، تحریرالوسیله، ۱۴۳۴ق، ج۲، ص۳۰۳.
- ↑ مؤسسة دائرة المعارف الفقه الاسلامی، الموسوعةالفقهیة، ۱۴۲۹ق، ج۱۰، ص۴۷۳.
- ↑ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۴۵۰.
- ↑ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۴۵۰.
- ↑ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۴۵۰.
منابع
- اکبری، محمود، احکام روابط محرم و نامحرم، قم، انتشارات فتیان، ۱۳۹۲ش.
- امام خمینی، سید روح‌الله، تحریرالوسیله، قم، مؤسّسة تنظیم ونشر آثار الإمام الخمینی، چاپ اول، ۱۴۳۴ق.
- حجتی اشرفی، مرتضی، مجموعه قوانین اساسی- مدنی با آخرین اصلاحات و الحاقات، تهران، کتابخانه گنج دانش، ۱۳۷۸ش.
- خویی، سید ابوالقاسم، منهاج الصالحین، قم، مدینة العلم، چاپ بیست و دوم، ۱۴۱۰ق.
- شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، قم، انتشارات داوری، ۱۴۱۰ق.
- شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الأفهام إلی تنقیح شرائع الإسلام، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
- شیخ مفید، محمد بن محمد، المقنعه، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
- مؤسسة دائرةالمعارف الفقه الاسلامی، الموسوعةالفقهیة، قم، مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، ۱۴۲۹ق.
- مؤسسه دائرةالمعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، قم، مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، ۱۳۸۷ش.
- مجتهدی تهرانی، احمد، سه رساله: گناهان کبیره، محرم و نامحرم، احکام‌الغیبه، قم، مؤسسه در راه حق، ۱۳۸۱ش.
- نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش.
پیوند به بیرون